من برای هویت تربیت معلم به این دانشگاه آمدم.

این سلسله گفتگوها بخشی از تاریخ شفاهی دانشگاه خوارزمی است که در آغاز به همت دکتر بهادر باقری در روابط عمومی دانشگاه از سال ۹۶ صورت گرفته و در دو سال اخیر در موزه دانشگاه ادامه یافته است.

موزه دانشگاه خوارزمی در هفته گذشته میزبان دکتر عزیزالله تاجیک اسماعیلی از استادان رشته روانشناسی تربیتی بوده است. ایشان پس از گذراندن مقطع متوسطه در ورامین در دهه ۱۳۵۰ به دانشگاه تبریز و سپس به دانشگاه تهران وارد شدند. تحصیلات عالی خود را در رشته جامعه‌شناسی آغاز و سپس با تغییر رشته به آموختن روانشناسی روی آوردند. ایشان از دهه ۱۳۶۰ در آموزش و پرورش سمت‌های گوناگون اداری و آموزشی داشته و از سال ۱۳۶۶ به عنوان مدرس به دانشگاه تربیت معلم انتقال یافته اند. در این گفتگو به بازخوانی اتفاقات و روایت‌های دانشگاه تربیت معلم در دهه های ۷۰ و ۸۰ ش پرداخته شد. و از دلایل تغییر نام دانشگاه تا پیشینه اداری و آموزشی دانشگاه مورد بررسی قرار گرفت. همچنین درباره زمینه‌های رشد و نوآوری علوم انسانی در ایران و الگوهای مناسب تربیتی برای نسل جدید نظراتی رد و بدل گردید. از بطن سخنان ایشان می‌توان دریافت که وی از دوران کودکی به معلمی و علوم تربیتی و رفتاری علاقه‌مند بوده است و زمینه های این الفت را می توان از شیوه‌های پرورشی در خانواده و معلمانی چون شهید باهنر، شفیعی و ... که در دبیرستان داشته اند، دانست.