نظام رتبه‌بندی تایمز از سال ۲۰۰۴، سالانه ۹۸۰ دانشگاه‌ برتر جهان را با استفاده از پنج معیار آموزش، پژوهش، استناد، وجهه بین‌المللی و درآمد صنعتی ارزیابی و معرفی می‌نماید. اطلاعات مورد نیاز این نظام رتبه بندی از طریق نظرسنجی از صاحب‌نظران حوزهای موضوعی ، پایگاه استنادی اسکوپوس و پرسشنامه‌ای که خود دانشگاه‌ها پر می ‌کنند، گردآوری می شود. شاخص‌های مورد استفاده در این نظام به شرح زیر است:

آموزش:
شهرت دانشگاه: در ارتباط با شهرت دانشگاه از صاحبنظران حوزه‌های مختلف موضوعی نظرسنجی می‌شود (وزن ۱۵ درصد).
نسبت اعضای هیئت علمی به دانشجو (وزن ۵/۴ درصد)
نسبت دانشجویان دکتری به دانشجویان کارشناسی (وزن ۲۵/۲ درصد)
نسبت فارغ التحصیلان دکتری به اعضای هیئت علمی (وزن ۶ درصد)
درآمد دانشگاه (وزن ۲۵/۲ درصد)

پژوهش:
شهرت پژوهشی دانشگاه: شهرت پژوهشی دانشگاه از طریق نظرسنجی از صاحب‌نظران به دست می‌آید (وزن ۱۸ درصد).
بهره‌وری پژوهشی: تعداد مقالات منتشر شده توسط دانشگاه که در مجلات معتبر پایگاه استنادی اسکوپوس نمایه شده است (وزن ۶ درصد).
درآمد پژوهشی: درآمد پژوهشی دانشگاه با ازای هر عضو هیئت علمی (وزن ۶ درصد)

استناد:
تعداد استنادهایی که مقالات دانشگاه در پایگاه استنادی اسکوپوس دریافت کرده است (وزن ۳۰ درصد).

وجهه بین ‌المللی:
نسبت دانشجویان بین المللی به دانشجویان داخلی(وزن ۵/۲ درصد)
نسبت اعضای هیئت علمی بین المللی به اعضای هیئت علمی داخلی(وزن ۵/۲درصد)
همکاری بین‌المللی: تعداد مقالاتی که با مشارکت پژوهشگران سایر کشورها نوشته شده است(وزن ۵/۲ درصد).

درآمد صنعتی:
این شاخص از طریق نسبت درآمد حاصل از صنعت دانشگاه به تعداد اعضای هیئت علمی محاسبه می‌شود(وزن ۵/۲ درصد).